توسط : نیکول کیدمن، بازیگر مجبوبی که کارنامه‌ای سرشار از نقش‌های متنوع و به‌یادماندنی در سینما دارد، در دنیای تلویزیون تا حدودی در قالب نقش‌های کلیشه‌ای گرفتار شده است. در حالی که در فیلم‌ها شاهد ریسک‌پذیری و خلاقیت‌های چشمگیر او هستیم، آثار تلویزیونی‌اش اغلب او را در نقش زنانی زیبا، مرفه، و با گذشته‌های پیچیده نشان می‌دهند که به «همسر غمگین» معروف شده‌اند.
نیکول کیدمن: چهره شاخص نقش همسران آسیب‌دیده
در طول دهه گذشته، کیدمن بارها نقش زنانی از طبقات اقتصادی بالا را ایفا کرده است که زیر فشار مشکلات روانی و عاطفی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این شخصیت‌ها معمولاً در خانه‌های مجلل زندگی می‌کنند و رازهایی تاریک را پنهان می‌کنند. تصویری که اغلب با زیبایی ظاهری بی‌نقص و موهایی همیشه آراسته همراه است.
این روند با سریال موفق Big Little Lies (۲۰۱۷) آغاز شد، جایی که او نقش “سلست”، وکیلی که از سوءاستفاده خانگی رنج می‌برد، را با عمق و ظرافت بازی کرد. این اجرا تحسین بسیاری را برانگیخت و برای او جوایز معتبری چون امی و گلدن گلوب را به ارمغان آورد. اما پس از آن، نقش‌های او در تلویزیون به نظر می‌رسد که نسخه‌هایی ضعیف‌تر از همین شخصیت باشند، بدون آنکه تازگی یا عمق بیشتری به آن‌ها اضافه شود.
تلویزیون: چرخه‌ای از شخصیت‌های تکراری
در سریال‌های The Undoing، Nine Perfect Strangers، و اخیراً Expats، کیدمن همچنان در قالب زنانی با مشکلات روانی و گذشته‌های تراژیک ظاهر شده است. برای مثال، در The Undoing (۲۰۲۰)، او نقش “گریس”، روانشناسی نیویورکی با زندگی ظاهراً ایده‌آل را بازی می‌کند که با یک قتل مرموز همه‌چیز از هم می‌پاشد. در Nine Perfect Strangers (۲۰۲۱)، او مربی سلامت روانی است که خود نیز با تروماهای شخصی دست‌به‌گریبان است.
این نقش‌ها گرچه به لحاظ اجرا قوی هستند، اما اغلب با تمرکز بیش‌ازحد بر تجملات، زیبایی بصری، و پیچیدگی‌های زندگی طبقه بالا همراه‌اند. به‌گونه‌ای که به نظر می‌رسد شخصیت‌های زن فقط در صورتی اهمیت دارند که زیبا، ثروتمند و از طبقه اجتماعی بالا باشند.
سینما: نمایش جسارت و تنوع
برخلاف تلویزیون، کیدمن در سینما همچنان به ریسک‌های جسورانه ادامه می‌دهد. او برای بازی در نقش‌های متنوع و چالش‌برانگیز شناخته شده است، از ویرجینیا وولف در The Hours (۲۰۰۲) که برای آن برنده اسکار شد، تا ایفای نقش ملکه‌ای وایکینگ در The Northman (۲۰۲۲). اخیراً در Babygirl، تریلری اروتیک، او در نقش مدیرعاملی ظاهر شد که درگیر رابطه‌ای پیچیده با یک کارآموز جوان‌تر است. این نقش‌ها نشان‌دهنده توانایی او در به چالش کشیدن کلیشه‌ها و پذیرفتن شخصیت‌هایی عمیق و چندبعدی است.
چرا نقش‌های کلیشه‌ای؟
گیر کردن کیدمن در نقش‌های کلیشه‌ای تلویزیونی می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد:
- تقاضای بازار: ژانرهای درام روان‌شناختی که بر زندگی طبقه بالا تمرکز دارند، محبوبیت زیادی در تلویزیون دارند.
- نقش بلوسوم فیلمز: شرکت تولیدی او، بلوسوم فیلمز، اغلب حقوق اقتباس از رمان‌هایی را خریداری می‌کند که شخصیت‌های زن مشابهی دارند.
- انتظارات بینندگان: طرفداران کیدمن شاید انتظار دارند او در نقش‌هایی ظاهر شود که به‌خوبی شناخته شده و قابل پیش‌بینی‌اند.
نتیجه‌گیری
نیکول کیدمن بدون شک یکی از انعطاف‌پذیرترین بازیگران عصر حاضر است، اما در تلویزیون، به نظر می‌رسد که در چرخه‌ای از نقش‌های تکراری گرفتار شده است. شاید زمان آن رسیده که او با همان جسارت سینمایی‌اش، قالب‌های جدیدی را در تلویزیون نیز به چالش بکشد. این تغییر می‌تواند هم برای او و هم برای بینندگان، تجربه‌ای تازه و هیجان‌انگیز به ارمغان آورد.
