فارست گامپ، فیلم محبوبی که در سال ۱۹۹۴ با بازی بهیادماندنی تام هنکس به کارگردانی رابرت زمهکیس ساخته شد، یکی از نمادینترین آثار سینمای هالیوود به شمار میآید. این فیلم، که داستان یک مرد سادهدل و تأثیر شگفتآورش بر تاریخ معاصر آمریکا را روایت میکند، موفقیت فوقالعادهای در گیشه داشت و با شش جایزه اسکار، از جمله بهترین بازیگر مرد برای تام هنکس، درخشان ظاهر شد. با این حال، با وجود شهرت و محبوبیت بالا، این فیلم هرگز دنبالهای نداشت. در این مقاله، نگاهی به دلایل عدم ساخت «فارست گامپ ۲» از زبان تام هنکس و دیگر عوامل این پروژه خواهیم داشت.
تصمیمگیری برای عدم ساخت دنباله: قصهای که کامل بود
تام هنکس اخیراً در گفتوگویی فاش کرد که پس از موفقیت فیلم، بحثهایی درباره ساخت «فارست گامپ ۲» مطرح شد. طبق گفتههای او، تیم سازنده شامل رابرت زمهکیس و نویسنده اریک راث بر این باور بودند که داستان فارست کامل شده است و نیازی به ادامه ندارد. هنکس در این باره گفته است: «ما درباره ادامه داستان فارست صحبت کردیم، اما به این نتیجه رسیدیم که این کار غیرضروری است. چرا باید قصهای را که پایانی زیبا و معنادار داشت، ادامه دهیم؟»
فیلمنامه «فارست گامپ ۲»؛ از ایده تا عدم اجرا
پس از موفقیت تجاری فیلم، استودیو پارامونت تمایل داشت که دنبالهای بر این داستان بسازد. حتی اریک راث، نویسنده اصلی، فیلمنامهای برای قسمت دوم نوشت و رمانی به نام «گامپ و شرکا» (Gump and Co) منتشر کرد که ماجراهای فارست پس از داستان اول را روایت میکند. این داستان در واقع به سرنوشت فارست در سالهای بعد پرداخته و ماجراجوییهای تازهاش را به تصویر میکشد. با این حال، هنکس و زمهکیس این ایده را کنار گذاشتند و آن را غیرضروری دانستند.
چالشهای محتوایی و تفاوتهای رمان و فیلم
یکی از دلایل دیگر برای عدم ساخت فیلم، محتوای عجیب و غریب رمان دنباله است. در «گامپ و شرکا»، فارست در ماجراهایی غیرمنتظره مانند کمک به دستگیری صدام حسین و حضور در فجایع زیستمحیطی شرکت میکند. این داستانهای خیالی و بعضاً طنزآمیز با فضای جدیتر و احساسی فیلم اصلی همخوانی نداشت و شاید انتقال این ماجراها به پرده سینما برای بینندگان قدری ناآشنا یا غیرقابلقبول به نظر میرسید.
نتیجهگیری: چرا قصه فارست همچنان در ذهنها جاودان است؟
«فارست گامپ» با پایان خاص و معنادارش به یکی از فیلمهای بهیادماندنی تاریخ سینما تبدیل شد. عدم ساخت قسمت دوم، تصمیمی بود که به گفته هنکس و زمهکیس به دلیل کمال و تمامیت داستان اصلی گرفته شد. این انتخاب شاید طرفداران را در انتظار باقی گذاشت، اما در عوض، به جاودانگی و تأثیرگذاری داستان فارست در خاطرات بینندگان کمک کرد.